Circle of Life from Sappasit Jitjan -วงเวียนชีวิต ของ สรรพสิทธิ์ จิตรจันทร์.  [English & Thai]    หรือ  ดาวน์โหลดไฟล์  วงเวียนชีวิต จากหนังสือฝันให้ไกลไปให้ถึง.pdf

ขั้นตอนการขอสัญชาติเยอรมัน

เล่าสู่กันฟังใน Facebook

มาเล่าสู่กันฟังครับ

(ตอบโทย์พี่แหม่มนะครับ

ถามสั้นๆ แต่ตอบยาวมาก !!)

About me:

คือ เมื่อก่อน ออยก็เป็นคนปกตินี่แหละครับ เดินได้ดีๆ พูดได้ ปกติครับ

ร่างกายแข็งแรง แบบว่า เพอเฟ็คทุกอย่างเลย

ออยป่วยเมื่ออายุ 18 ย่าง19 ปีครับ ตอนนั้นผมเรียนอยู่ ปวช.3 (จะจบแล้ว) ที่พัทยา

ป่วยเป็นอะไร?

ตอนแรกก็เป็นไข้ธรรมดา ซื้อยาทิฟฟี่มากิน กินแบบเยอะ–บ่อยเลย อยากหายไวๆ

แต่ก็ไม่หาย

วันนั้นตัดสินใจขับมอไซค์คันโปรดไปโรงเรียน ทังๆ ที่หน้ามืด ตาลาย

มือไม้ แขนขาไม่ค่อยมีแรง เพราะไข้หนัก แต่อยากไปรับเสด็จสมเด็จพระเทพฯมากก็เลยดื้อไป

ไปถึงที่เข้าแถวหน้าเสาธงพอดี ก็เป็นลมหมดสติไปเลย ดีที่เพื่อนๆ รับไว้ทัน

เพื่อนๆก็เอาไปโรงบาลที่พัทยา

นอนอยู่บนเตียงสายน้ำเกลือ อยู่ซักสองคืน ไม่ได้กินข้าวกินน้ำเลย ไม่รู้สึกตัวเลย (เหมือนตายไปแล้ว)

พอรุ้สึกตื่นขึ้นมาอีกทีก็ ถึงรู้ตัวว่าอยู่โรงบาลแล้ว

ไม่มีแรงจะลุกนั่ง จะพูดกับหมอก็พูดไม่ออก

งงกับตัวเองมาก อยากตาย

คิดดู ถ้าคุณนอนอยู่ดีๆ แล้วตื่นขึ้นมาคุณก็ไม่มีแรงจะลุก

หรือจะพูดก็พูดไม่ได้เลย

จะทำยังไง?

แม่ก็เลยพากลับไปอุบลฯ แต่หมอก็วินิจฉัยไม่ได้เช่นกันครับ

เพราะผมไม่เคยมีประวัติเดี่ยวกับสารเสพติด หรือ ไม่เคยประสบอุบัติเหตุมาก่อนเลย

หมอ ก็ งง มาก เพราะหมอก็ไม่เคยเจอเคสแบบนี้มาก่อนครับ

หมอก็บอกได้แค่ว่า อาจจะเป็นเพราะเครียดเกินไป?

หมอของทั้งสองโรงบาลใหญ่ที่อุบลฯ ก็ไม่สามารถที่จะรักษาได้

จึงส่งตัวกลับไปกลับมาระหว่าง รพ.สรรพสิทธิ์ กับ พระศรีฯ

ตอนที่ผมป่วยใหม่ๆ นั้น ผมทำอะไรไม่ได้เลย นั่งไม่ได้ ไม่ได้กินข้าว กินน้ำหลายวัน

แต่มีสติรุ้หมด ใครทำอะไร อ่านหนังสือได้ แต่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากนอนนิ่งตาค้างอยุ่อย่างนั้น

หมอ รพ.สรรสสิทธิ์ ก็ลงมติจะลองผ่าสมองผมดูเพื่อเป็นเคสศึกษา

แต่ผมโชคดีที่หมอเปลี่ยนใจไม่ผ่าทั้งๆ ที่จะเอาผมเข้าไปห้องผ่าตัดอยุ่แล้ว

หลังจากนั้น 2-3 วันผมก็ไปฟื้นที่ รพ.พระศรีฯ คือ ลุกเดินได้ กินข้าวได้ แต่พูดไม่ได้

ก็ไปหาหมอที่ รพ.พระศรีเรื่อยๆ แต่ไม่ดีขึ้น หมอก็เลยบอกว่าหมดความสามารถที่จะรักษา

แล้วก็จะส่งตัวกลับไป รพ.สรรพสิทธิ์ อีกที

แต่หลังจากวันนั้น ผมก็ไม่ได้ไปหาหมอที่โรงบาลไหนอีกเลย

กลัวหมอจะผ่าตัดสมอง จนถึงทุกวันนี้ก็ไม่อยากไปหาหมอที่ไหนเลย

แต่โดยส่วนตัวผมคิดว่าน่าจะเป็นเพราะช่วงที่ผมเรียนอยู่นั้น

ผมอาจจะไม่ค่อยได้กินข้าวน้ำ จะกินแต่พวกกาแฟ น้ำอัดลม มากเกินไป

ไม่ได้ออกกำลังกายเลย ไม่ได้ทำอะไร นอกจากเรียน เที่ยว นอน

และเครียดกับการเรียนมากไป เพราะครูจะให้ไปสอบชิงทุน

(ผมเรียนบัญชี ขาดเรียนบ่อยที่สุดในห้อง แต่สอบก็ท็อปตลอด)

บางคนก็ว่า มันเก่งเกินไป แล้วมันเออเร่อ

บางคนก็ไม่เชื่อว่า ผมไม่เคยยุ่งกับยาเสพติด หรือ อุบัติเหตุ

บางคนก็บอกว่า กรรมของมัน

แต่เวลาที่ผมเห็นคุณๆ ผมอยากบอกว่า

อย่าประมาทกับชีวิตนะ

วันนี้คุณแข็งแรง คุณสวย คุณหล่อ แต่พรุ่งนี้….

วันนี้คุณมีความสุขดี มีแฟน มีเพื่อน แต่พรุ่งนี้….

ใครรักคุณ คุณรักใคร จงทำดีกับพวกเขาให้มากๆ

เห็นใครด้อยกว่าเรา อย่ามองว่าเขาต่ำ

เพราะวันข้างหน้า นั่นแหละอาจจะเป็นอนาคนของคุณ

ที่คุณไม่คาดฝัน ไม่อยากได้ ไม่อยากเป็น

แล้วคุณจะทำยังไง เมื่อคุณต้องได้ ต้องเป็น และต้องอยุ่กับมัน

ไปอีกนาน หรือ ตลอดชีวิต

ให้ใช้ชีวิต ด้วยการเผื่อใจ เปิดใจ และแบ่งใจ

ทุกครั้งที่ผมเดินแล้วล้มลง ผมก็จะพยายามลุกขึ้นด้วยตัวเอง

ถ้าลุกขึ้นไม่ได้ ก็จะคลานไป

เหมือนอุปสรรคมากมายในชีวิต ที่ผมจะไม่ยอมท้อถอย

ถ้ายังไม่ได้ต่อสู้ด้วยความเพียรจนลมหายใจสุดท้าย

ผมจะบอกตัวเองเสมอว่า „แม้จะล้ม ผมก็จะคลาน„

ออย (คนพิการกาย แต่ใจไม่พิการ)

❤️

-/-

ผมมาเยอรมัน เมื่อ สิงหาคม ปี 2011 ครับ แฟนแต่ผมเรียกว่า papa อะครับ แกใจดีมาก แกอยากช่วยให้ผมมีชีวิตที่ดีขึ้น แกเลยทำเรื่องวีซ่ามาแต่งงานจดทะเบียนครับ

ป๋าก็ตายไปแล้วเมื่อ 8 พย 2012

หลังจากนั้นมา ผมก็อยู่เยอรมันมาคนเดียวตลอดครับ

ป๋านอนตายไปเฉยๆ ครับ หมอลงความเห็นว่า หัวใจวายเฉียบพลันครับ

เพราะป๋าตายที่โรงบาลครับ ป๋าเป็นไข้เฉยๆ ครับ ก็หายดีแล้ว แต่ไปหาหมอดูเพื่อความมั่นใจหมอก็ให้นอนโรงบาล ป๋าก็บอกว่า หายดีแล้ว พรุ่งนี้ก็จะขอหมอกลับบ้าน แต่ป๋าก็ตายก่อนครับ

ช่วงแรกๆ ที่ผมป่วย ผมก็ทุกข์มาก ทั้งกายใจ ดิ้นรน เขาว่าหมอที่ไหนดี ไปหมด .. เขาถามว่าอึดอัดไหมที่พูดไม่ได้ เดินก็ไม่คล่องแคล่วเหมือนเคย ผมก็บอกว่า อึดอัดมากๆๆ อยากตายๆๆๆๆ.. ทุกข์กายทุกข์ใจมากๆ

ถ้าจะมาถามอีกทีว่าทุกวันนี้อึดอัดไหม?

ผมก็จะตอบว่า ไม่ครับ ไม่อึดอัด ไม่เป็นทุกข์เป็นร้อนแล้วครับ

ไม่คิดแต่อยากจะหายๆ ปล่อยวางครับ หายก็เอา ตายก็เอา แล้วแต่กรรม บุญบารมีครับ

ที่มันเป็นแบบนี้ เกิดขึ้นกับเราแบบนี้ มันก็ย่อมจะมีเหตุปัจจัยของมันมาอยู่ก่อนแล้ว ใช่ไหมครับ

ก็อานิสงจากการได้ปฏิบัติธรรมแล้ว ก็เริ่มเข้าใจสัจธรรมชีวิต มาเรื่อยๆครับ

จนถึงทุกวันนี้อยู่ได้ด้วยธรรมะล้วนๆ ครับ เข้าใจหลักการทำงานของกรรม เข้าใจภพชาติตามที่พระศาสดาสอนไว้แล้ว ทุกข์ก็ลดเหลือน้อยลง จากที่เคยทุกข์ใจเท่าดินทั้งโลก ก็จะเหลือเท่าเศษดินที่ปลายเล็บ  สั่งสมสุตตะทุกวันเนืองๆ และทำสมาธิตามกำลังอินทรีย์ครับ อยู่กับมรรค8 คือเพื่อนกัลยาณมิตรที่แท้จริงของเราครับ

มีหลายคนชอบพูดว่า สงสารผม

ผมก็ขอขอบคุณในน้ำใจที่มีเมตตานะครับ

และผมก็จะบอกว่า อย่ามัวแต่มาสงสารผม จนลืมเผื่อใจไว้สงสารตัวเองบ้างนะ

เพราะความแก่ ความเจ็บ เราทุกคนต้องเจอแน่ๆ และแท้ที่สุดก็คือ ความตาย อยู่ที่ว่าเราพร้อมตายไหม มรณสติเราทำให้ถึงพร้อมหรือยัง ทำอย่างไรถึงจะอยู่ใช้ชีวิตให้มีค่ามากที่สุด ให้เกิดประโยชน์แก่ตนเอง และเอื้อเฟื้อต่อผู้อื่นด้วย ทำอย่างไรถึงจะไม่ให้การเกิดครั้งนี้เสียประโยชน์หรือที่พูดกันว่า „เสียชาติเกิด” ก็ได้ครับ

ครับผม หากเรื่องราวของผม พอเป็นประโยชน์กับคนอื่น ก็ยินดีเป็นธรรมทาน เป็นเครื่องเตือนสติว่า ในโลกนี้ไม่มีอะไรเลยที่มั่นคงถาวร จะอยู่กับเราไปตลอด และสักวันเราก็จะต้องพลัดพรากจากของที่เรารักเราชอบใจในที่สุด

ในกรณีผม ก็อยากฝากไว้ให้เป็นข้อคิดเตือนใจ ว่าเราไม่ควรประมาทว่าเรายังหนุ่ม ยังสาวอยู่แค่นั้นแหละ เพราะเส้นเลือดในสมองมันจะตีบ จะแตก มันไม่ได้ขออนุญาตเราก่อนนะครับอุบัติเหตุก็ไม่เคยเตือนเราก่อนครับ สิ้งที่เร่งด่วนที่สุดที่เราเกิดมาแล้วต้องรู้เป็นอันดับแรก เร่งด่วนยิ่งกว่า ไฟไหม้ผมบนหัวเรา ก็คือ อริยสัจ4 ครับ ขอบคุณมากๆ ครับผม

🧘‍♂️❤️🙏

ออยก็ชอบนั่งสมาธิมาตั้งแต่อายุ 11 ขวบแล้วครับ อ่านหนังสือแล้วสวดมนต์นั่งมาธิเองเลยครับชอบอ่านหนังสือเกี่ยวกับ พระพุทธเจ้า พระศาสดา หนังสือธรรมะครับ

ออยนั่งสมาธิมาตลอด ถึงจะไม่ทุกวันแต่ก็พยายามให้ได้มาก ให้บ่อยที่สุดครับ ส่วนมากจะนั่งตอนกลางคืนก่อนนอนครับ นั่งมาเรื่อยๆ ก็เกิดข้อสงสัยหลายๆๆๆ อย่างมากมายครับ ออยก็จะอ่านหนังสือธรรมะ และก็จะฟังมาเยอะมากๆ ครับ ฟังเทศน์พระมาหลายพระแล้วครับ ฟังเยอะจนรู้หมดว่าท่านจะพูดอะไรบ้าง แต่ก็ไม่มีเทศน์ของพระไหนที่จะตอบคำถาม คลายความสงสัยได้เลยครับ

จนได้มาเจอ พุทธวจน แล้ว โอ้โห! ได้คำตอบของทุกคำถาม ยิ่งศึกษาไปก็ยิ่งได้ลึกขึ้นๆ แจ่มแจ้ง เลยครับ ออยฟังวันแรกเรื่องปฏิจจะ เรื่องกรรม ฟังทั้งวัน จนเข้าใจ ยิ่งชัดแจ้ง น้ำตาไหลเลยครับ คิดถึง พระพุทธเจ้า พระศาสดา สงสาร พระพุทธเจ้า พระศาสดา  ที่สาวกไม่ศึกษา ไม่สอนและไม่ปฏิบัติตามที่ ศาสดาได้บอกไว้

ทุกวันนี้ก็เป็นบุญเหลือเกินครับ ที่ได้รู้ถึงซึ่งธรรมะของพระศาสดา เป็นบุญที่ยังไม่ตายก่อน ทั้งๆที่ชีวิตเกือบตายมาหลายครั้งแล้วครับ

ศรัทธาหยั่งลงมั่น ไม่หวั่นไหวใน พระพุทธเจ้า พระศาสดา พระธรรม และพระสงฆ์ โดยเฉพาะพระอาจารย์คึกฤทธิ์ โสตฺถิผโล ซึ่งในยุคนี้ ก็เป็นผู้เปิดธรรมที่ถูกปิดให้พวกเราได้เข้าถึงธรรมะของพระตถาคตได้อย่างแท้จริง และภิกขุจากวัดนาป่าพง สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคอย่างแท้จริง

เมื่อก่อนนี้ ปฏิบัติมาตลอด โสดาบัน คืออะไร คุณสมบัติเป็นอย่างไร ทำอย่างไรจะได้เป็นโสดาบัน ก็ไกลเกิน สูงเกิน แต่แท้ที่จริงแล้ว พระพุทธเจ้า พระศาสดา วางหลักที่เราเมื่อศึกษาปฏิบัติตามแล้ว สามารถบรรลุอริยะได้ เป็นฐานะที่เป็นไปได้  คำสอนที่แท้จริงของ พระพุทธเจ้าพระศาสดา ไม่สูงเกินไกลเกินอีกต่อไปแล้ว

ใครจะว่ายังไงก็ตาม ก็ขอเดินตามรอยพระศาสดาตลอดชีวิต และเคารพพระสงฆ์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ผู้มีอุปการะมาก พระอาจารย์ พูดแต่คำตถาคต แม้ท่านจะพาก้าวลงหล่มโคลนเราก็จะก้าวตาม เพราะเราไม่เชื่อว่า ตถาคตจะก้าวผิด

…“เปิดธรรมที่ถูกปิด ด้วย พุทธวจน„…ขออนุโมทนา สาธุ! สาธุ! ท่านผู้เจริญ ทั้งหลาย…สาธุครับ

🙏❤️🙏